
ستایل کژوال (Casual) یکی از محبوبترین و پراستفادهترین سبکهای لباس پوشیدن در دنیای مد است که تمرکز آن بر راحتی، آزادی عمل و استفاده روزمره است. تاریخچه این استایل به تحولات اجتماعی و فرهنگی قرن بیستم بازمیگردد.
استایل کژوال از یک حرکت ساده به سمت راحتی، به یکی از پیچیدهترین و متنوعترین سبکهای مد تبدیل شده است. این استایل همچنان با نیازها و خواستههای جامعه تغییر میکند و از مهمترین جلوههای آزادی در پوشش محسوب میشود.
ریشههای اولیه (اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰)
در اواخر قرن ۱۹، لباسهای رسمی و ساختارمند برای هر دو جنس غالب بودند. اما با افزایش جنبشهای ورزشی و تفریحی در اوایل قرن ۲۰، نیاز به لباسهای راحتتر بیشتر احساس شد.
پیراهنهای ساده و شلوارهای آزاد، بهویژه برای فعالیتهای ورزشی مانند گلف و تنیس، اولین نشانههای استایل کژوال بودند.
دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰: آغاز تغییرات
دهه ۱۹۲۰: جنبشهای مدرن، بهویژه در آمریکا، سبک زندگی آزادانهتری را تبلیغ میکردند. شلوارهای گشاد و پیراهنهای ساده برای مردان و لباسهای سبکتر برای زنان رایج شدند.
دهه ۱۹۳۰: برندهایی مثل Levi’s شروع به تولید شلوارهای جین کردند که ابتدا بهعنوان لباس کار استفاده میشدند، اما کمکم وارد زندگی روزمره شدند.
دهه ۱۹۵۰: تولد استایل کژوال مدرن
پس از جنگ جهانی دوم، تمرکز بر زندگی روزمره و سادهتر شدن پوشش افزایش یافت.
جینها، تیشرتها، و کفشهای کتانی به بخشی از فرهنگ جوانان تبدیل شدند.
هالیوود نیز با فیلمهایی مثل «شورش بیدلیل» و بازیگرانی مثل جیمز دین و مرلین مونرو، به محبوبیت این استایل کمک کرد.
دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰: تاثیر جنبشهای فرهنگی
دهه ۱۹۶۰: ظهور جنبشهای هیپی و ضدفرهنگی باعث شد لباسهای راحت و ساده مانند تیشرتهای رنگارنگ، شلوارهای گشاد و لباسهای دستدوز محبوب شوند.
دهه ۱۹۷۰: سبکهای ورزشی وارد استایل کژوال شدند. برندهایی مثل Adidas و Nike با معرفی کفشهای ورزشی و گرمکنها، این روند را تقویت کردند.
دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰: ورود برندهای لوکس به کژوال
دهه ۱۹۸۰: برندهایی مثل Ralph Lauren و Tommy Hilfiger استایل کژوال را با لوکسگرایی ترکیب کردند. شلوارهای جین با برشهای مختلف و پیراهنهای پولو به یک نماد تبدیل شدند.
دهه ۱۹۹۰: گرایش به استایلهای خیابانی (Street Style) و لباسهای راحتتر مانند هودیها، تیشرتهای گرافیکی و کفشهای ورزشی افزایش یافت